Lęk przed koronawirusem

 

 

Wydarzenia ostatnich miesięcy są dla nas wszystkich dużym wyzwaniem. Sytuacja zagrożenia epidemicznego wywołuje w nas różne emocje tj. smutek, złość, czy lęk. Każda z emocji, która się pojawia jest ważna i potrzebna, o czymś nas informuje. Smutek np. o tym, że coś straciliśmy - możliwość spotkań towarzyskich, realizowania swoich pasji, nasze życie zostało diametralnie zmienione. Złość, pojawia się ponieważ zostały naruszone nasze granice, to co jest dla nas ważne, sytuacja wymknęła nam się spod kontroli.

 Jednak taką dominującą emocją stał się lęk. I to dobrze, że ta emocja się pojawiła. Lęk informuje nas o zagrożeniu i dzięki temu możemy podejmować skuteczne działania, które ochronią nas przed niebezpieczeństwem.

W sytuacji zagrożenia emocje tj. złość, smutek, strach pojawiają się naturalnie i są w pełni uzasadnione. Jak się w tym odnaleźć? Co zrobić, żeby rzeczywiście ten lęk miał funkcję chroniącą, a nie paraliżującą? Oto kilka wskazówek:

 

• Najpierw pomyśl, czego się boisz? Nazwij to. Przyjrzyj się swoim myślom. Na ile te

obawy, które odczuwasz są związane z realnym zagrożeniem, a na ile z prawdopodobieństwem? Czy podejmujesz zachowania, które mogą Cię ochronić, czy ryzykowne, które mogą narażać Cię na zachorowanie?

 

• To jak myślimy wpływa na nasze emocje (jeśli nasze myśli są pełne obaw i te obawy narastają, wzrasta również nasz stan wzbudzenia emocjonalnego).

 

• Korzystaj z technik relaksacyjnych opartych na uważnym oddechu/odprężeniu (mogą to być treningi dostępne np. na YouTube, ale także posłuchanie muzyki relaksacyjnej,kolorowanki antystresowe, joga (dostępna również bezpłatnie w trybie on-line na portalach społecznościowych).

 

• Obserwuj swój lęk. Zastanów się, czy na to, co czujesz, co się dzieje masz wpływ czy nie. Jeśli masz - podejmij działania, które pomogą go obniżyć (np. postępuj według procedur i zaleceń wydawanych przez służby rządowe i medyczne – stosowanie się dowytycznych, w oparciu o rzetelną wiedzę pozwala minimalizować lęk). Jeśli nie masz wpływu, postaraj się go zaakceptować. Oceń  czy  obawy,  które  masz  wynikają  z  możliwości  zachorowania  czy z prawdopodobieństwa. Jeśli wynikają z możliwości bo np. miałeś kontakt z chorym, podejmij działania zgodne z procedurami, jeśli dotyczą prawdopodobieństwa wyznacz sobie czas na zamartwianie się np. od 15-16, a później powiedz stop, przejmij kontrolę nad swoimi myślami. Staraj się unikać myślenia „A co jeśli…?” Działaj adekwatnie do sytuacji.

 

• Zaangażuj się w aktywność poznawczą, fizyczną, nie zapominaj o odpoczynku. Zaplanuj zadania do wykonania na najbliższy czas, zaangażuj w nie domowników. Pamiętaj, że lęk, negatywne myśli nasilają się w sytuacjach tzw. „nicnierobienia”.

 

• Dbaj o relacje, zadzwoń do bliskich, porozmawiaj, zapytaj innych, jak widzą to, co jest dla Ciebie trudne. Nie zostawaj sam ze swoimi myślami. Możesz też poszukać wsparciaw instytucjach oferujących profesjonalną pomoc (pracownicy dostępni są w trybie on-linie lub telefonicznie).

 

• W kontaktach z bliskimi pokaż, że ich obawy i myśli są również ważne, wyraź dla nich zrozumienie. Unikaj komunikatów typu „nie bój się”, zamiast tego zapytaj „czego się boisz?”, „co mogę zrobić żebyś bał się mniej?”. Z dziećmi rozmawiaj w sposób otwarty, dostosowując treści do wieku dziecka, odpowiadaj na pytania, nie zostawiaj dziecka samego z jego obawami. Najbardziej boimy się tego, co nieznane.

 

• Ważne jest, by nie unikać emocji ani ich nie tłumić. Jak mawiał Wiesław Dymny „Nic w przyrodzie nie ginie, nie miałoby się gdzie podziać”. Skup się na skutecznymi adaptacyjnym regulowaniu emocji. Pamiętaj, że przewlekły stan wzbudzenia emocjonalnego, długotrwałe zamartwienie się lub tłumienie emocji może powodowaćproblemy ze zdrowiem i obniżać Twoją odporność.

 

• Każda zauważona /nazwana emocja traci swoją moc, dlatego zwracaj uwagę na to, co czujesz (nazwij to, co się dzieje, swoje myśli i uczucia, pomyśl czy robisz to, comożliwe, żeby się chronić np. przestrzeganie zaleceń, procedur).
• Zaufaj profesjonalistom i bezwzględnie przestrzegaj wydawanych zaleceń.

 

• Pamiętaj, że ten trudny czas minie. Jak pisał G.G. Marquez w książce „Miłość w czasach zarazy”: Nie popędzaj czasu, pozwól mu przyjść.

 

• Bądź życzliwy! Zawsze! W stosunku do bliskich, pracowników służb, usług, wszystkich, którzy pozostali na pierwszej linii frontu. Praktykuj wdzięczność.

---

 

Jak rozmawiać z dziećmi o koronawirusie?

 

Wiele dzieci martwi się koronawirusem i zastanawia, jak uniknąć zarażenia. To ważne, by rozmawiać z dziećmi o koronawirusie, tak aby dać im poczucie bezpieczeństwa.

 

Oto porady Save the Children, jak rozmiawiać z dziećmi o koronawirusie:

 

1. Trzymaj się faktów i posługuj się językiem zrozumiałym dla dzieci

 

Dzieci potrzebują rzetelnej informacji, aby mniej sie bać. Przekaż dzieciom fakty i informacje w zrozumiały sposób. Natłok informacji może być przytłaczający. Słuchaj pytań i zmartwień dziecka. Zacznij rozmowę od tego, co dziecko wie i czym się martwi.

 

2. Zapewnij dzieciom poczucie bezpieczeństwa

 

Przekaż dzieciom informacje w taki sposob, aby czuły się bezpieczne, ale bądź szczery. Większość ludzi zarażonych wirusem przechodzi chorobę w łagodny sposób. Ryzyko jest szczególnie niskie w przypadku dzieci i młodzieży. Jednak koronawirus może być bardzo niebezpieczny dla osób starszych i dla ludzi z wcześniej istniejącymi schorzeniami, w tym cieżko chorych dzieci.

 

Wyjaśnij dziecku, co trzeba zrobić, jeśli ono lub ktoś inny zachoruje. Jeśli u dziecka wystąpią objawy grypy, jeśli dziecko miało kontakt z zarażonymi lub niedawno odwiedziło miejsce, w którym koronawirus jest bardzo rozpowszechniony, osoba dorosła zadzwoni do lekarza, który wyjaśni, co robić dalej. Osoby zainfekowane wirusem zostaną poproszone o pozostanie w domu przez czternaście dni, aby nie zarazić innych. Ci, którzy są bardzo chorzy, zostaną umieszczeni w szpitalu w celu leczenia.

 

Niestety koronawirusem można sie zarazić, nawet jeśli myje się ręce i robi wszystko, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się wirusa. Dzieci nie powinny czuć się winne, jeśli dostaną koronawirusa. Nie powinny też dokuczać innym zarażonym.

 

3. Bądź szczery i otwarty

 

Dzieci chcą znaleźć wyjaśnienie problemów, które ich dotyczą i które je niepokoją. Mnóstwo jest dezinformacji i niepewności na temat koronawirusa. Dzieci muszą rozmawiać z dorosłymi, którzy potrafią rozwiać ich wątpliwości. Dzieci i młodzież zasięgają informacji z różnych źródeł, nie wszystkie są godne zaufania. Dzieci wymyślają też często własne wyjaśnienia i dzielą się nimi, co może przestraszyć inne dzieci. Jeśli starsze dzieci chcą oglądać wiadomości, oglądaj je razem z nimi, tak aby móc odpowiadać na ich pytania.

 

4. Uważaj na to, jak mówisz o wirusie przy dzieciach

 

W natłoku spraw i informacji dorośli mogą zapomnieć, że dzieci łatwo przyswajają informacje, szczególnie te usłyszane od rodziców i wyciągają własne wnioski. Dlatego to bardzo ważne, aby dorośli zwracali uwagę na to co i jak mówią, gdy w pobliżu są dzieci. Słowa, takie jak pandemia lub kwarantanna, mogą być trudne do zrozumienia dla dzieci i mogą sprawić, że dzieci puszczą wodze fantazji i sparaliżuje je strach przed tym, co może sie wydarzyć.

 

5. Daj dzieciom nadzieję