• PRZEDSZKOLE

        •  

          CIEKAWOSTKI I ARTYKUŁY DLA DZIECI I RODZICÓW

          O niegrzecznych dzieciach...

          o_niegrzecznych-skonwertowany.docx


          Słowa, które dają moc.

          • „Kocham Cię”, „Wierzę w Ciebie”, „Uda Ci się”: słowa, które dają dziecku moc są bardzo proste, ale rodzice czasem o nich zapominają lub trudno im je wypowiadać.

            Słowa dają moc!

            Pochwały i zachęty pomagają dziecku w kształtowaniu samooceny, dodają wiary we własne możliwości, pomagają lepiej radzić sobie z problemami, dają poczucie bezpieczeństwa. Koniecznie chwalmy nasze dzieci!  Wszyscy lubimy, kiedy ukochane, najbliższe osoby zwracają na nas uwagę. Uwielbiamy czuć się docenieni, zauważeni, kochani. Podobnie dzieci - bardzo potrzebują uwagi swoich rodziców i domagają się jej różnymi sposobami. Zdarza się, że kiedy dziecko zachowuje się poprawnie, prawie nie zwracamy na nie uwagi. Myślimy "tak grzecznie się bawi, nie będę mu przeszkadzać". Zajmujemy się swoimi sprawami, a dopiero kiedy dziecko zaczyna "marudzić" albo staje się niegrzeczne, kierujemy na nie swoją uwagę. W ten sposób, zupełnie wbrew naszym intencjom, utrwalamy złe zachowanie dziecka! Dzieci reagują bowiem według zasady: "lepiej być skrzyczanym i pouczonym, niż ignorowanym". Dla dziecka taka sytuacja jest często niezrozumiała - rodzice poświęcają mu swoją uwagę tylko wtedy, kiedy "nabroi" lub zachowuje się nie tak, jak tego oczekiwano. Aby odnosić sukcesy wychowawcze warto zatem nauczyć się dostrzegania pozytywnych zachowań u swojego dziecka. Wymaga to większego skupienia uwagi na jego zachowaniu i włożenia nieco wysiłku w zmianę dotychczasowego sposobu reagowania. Wbrew powszechnym opiniom, dziecko często nagradzane i chwalone stara się być jeszcze lepsze! Z drugiej strony - dziecko stale krytykowane dochodzi do wniosku, że jego wysiłki i tak nie mają sensu, skoro rodzice okazują jedynie niezadowolenie.

            Jak skutecznie chwalić dziecko?

            Aby chwalenie było skuteczne:

             1. Pochwały muszą być skierowane na konkretne zachowania, nie stosuj pochwał ogólnych,

             2. Nagradzaj dziecko za dobre zachowanie,

             3. Chwal każdy mały kroczek dziecka ku pożądanemu zachowaniu,

             4. Próbuj "wyłapać" dobre zachowanie u dziecka i chwal je,

             5. Pochwal dziecko kiedy zaprzestało negatywnego zachowania.

            Chwaląc, pamiętaj:

            1. Opisz, co widzisz - np. "Widzę misie poukładane na półce i klocki w pudełkach",

             2. Opisz, co czujesz - np. "Przyjemnie jest wejść do twojego pokoju i zobaczyć porządek",

             3. Podsumuj godne pochwały zachowanie dziecka - np. "Cieszę się, że potrafisz sam uporządkować swoje zabawki".

            Pułapki i szanse dobrej pochwały:

             • Gdy oceniamy zachowanie lub twórczość dziecka mówiąc "ładnie, ślicznie, pięknie" dziecko nie wie co tak naprawdę nam się podoba. Ważne, żeby nasza pochwała była opisowa i szczegółowa, a nie ogólna. Dzięki temu dziecko zobaczy, że jesteśmy naprawdę nim zainteresowani.

             • Unikaj takiej pochwały, w której ukryte jest przypomnienie wcześniejszego niepowodzenia dziecka - np. "No widzisz - jak chcesz, to potrafisz",

             • Rujnuje naszą pochwałę wyraz "ale" - np. "Cieszę się, że posprzątałeś swój pokój, ale szkoda, że ubrania nadal leżą na krześle",

             • Lepiej unikać komunikatów "Jestem z ciebie taka dumna", powiedzmy raczej: "Możesz być z siebie dumny" - dziecko wtedy nabiera pewności siebie.                                                                                                                      

             

            Literatura:

            Faber A., Mazlish E. (2001), "Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały jak słuchać żeby dzieci do nas mówiły”, Media Rodzina.

            Gordon T. (1991), "Wychowanie bez porażek”, Instytut Wydawniczy PAX.

            Sakowska J. (1999), "Szkoła dla rodziców i wychowawców”, Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej Ministerstwa Edukacji Narodowej.


           

          Kim jest Twoje dziecko? Introwertyk a ekstrawertyk

          Co mają ze sobą wspólnego Fryderyk Chopin, Albert Einstein, Gandhi czy Vincent van Gogh? Otóż wszyscy byli introwertykami. Przeciwieństwem introwersji są ekstrawertycy. A jaki typ osobowości ma Twoje dziecko? Czy jest bardziej intro- czy ekstrawertyczne? Przeczytaj i oceń.

          https://portal.librus.pl/artykuly/kim-jest-twoje-dziecko-introwertyk-a-ekstrawertyk


          20200315-121750-dzieci-koronawirus-poradnik.pdf

          Lęk przed koronawirusem

           

           

          Wydarzenia ostatnich miesięcy są dla nas wszystkich dużym wyzwaniem. Sytuacja zagrożenia epidemicznego wywołuje w nas różne emocje tj. smutek, złość, czy lęk. Każda z emocji, która się pojawia jest ważna i potrzebna, o czymś nas informuje. Smutek np. o tym, że coś straciliśmy - możliwość spotkań towarzyskich, realizowania swoich pasji, nasze życie zostało diametralnie zmienione. Złość, pojawia się ponieważ zostały naruszone nasze granice, to co jest dla nas ważne, sytuacja wymknęła nam się spod kontroli.

           Jednak taką dominującą emocją stał się lęk. I to dobrze, że ta emocja się pojawiła. Lęk informuje nas o zagrożeniu i dzięki temu możemy podejmować skuteczne działania, które ochronią nas przed niebezpieczeństwem.

          W sytuacji zagrożenia emocje tj. złość, smutek, strach pojawiają się naturalnie i są w pełni uzasadnione. Jak się w tym odnaleźć? Co zrobić, żeby rzeczywiście ten lęk miał funkcję chroniącą, a nie paraliżującą? Oto kilka wskazówek:

           

          • Najpierw pomyśl, czego się boisz? Nazwij to. Przyjrzyj się swoim myślom. Na ile te

          obawy, które odczuwasz są związane z realnym zagrożeniem, a na ile z prawdopodobieństwem? Czy podejmujesz zachowania, które mogą Cię ochronić, czy ryzykowne, które mogą narażać Cię na zachorowanie?

           

          • To jak myślimy wpływa na nasze emocje (jeśli nasze myśli są pełne obaw i te obawy narastają, wzrasta również nasz stan wzbudzenia emocjonalnego).

           

          • Korzystaj z technik relaksacyjnych opartych na uważnym oddechu/odprężeniu (mogą to być treningi dostępne np. na YouTube, ale także posłuchanie muzyki relaksacyjnej,kolorowanki antystresowe, joga (dostępna również bezpłatnie w trybie on-line na portalach społecznościowych).

           

          • Obserwuj swój lęk. Zastanów się, czy na to, co czujesz, co się dzieje masz wpływ czy nie. Jeśli masz - podejmij działania, które pomogą go obniżyć (np. postępuj według procedur i zaleceń wydawanych przez służby rządowe i medyczne – stosowanie się dowytycznych, w oparciu o rzetelną wiedzę pozwala minimalizować lęk). Jeśli nie masz wpływu, postaraj się go zaakceptować. Oceń  czy  obawy,  które  masz  wynikają  z  możliwości  zachorowania  czy z prawdopodobieństwa. Jeśli wynikają z możliwości bo np. miałeś kontakt z chorym, podejmij działania zgodne z procedurami, jeśli dotyczą prawdopodobieństwa wyznacz sobie czas na zamartwianie się np. od 15-16, a później powiedz stop, przejmij kontrolę nad swoimi myślami. Staraj się unikać myślenia „A co jeśli…?” Działaj adekwatnie do sytuacji.

           

          • Zaangażuj się w aktywność poznawczą, fizyczną, nie zapominaj o odpoczynku. Zaplanuj zadania do wykonania na najbliższy czas, zaangażuj w nie domowników. Pamiętaj, że lęk, negatywne myśli nasilają się w sytuacjach tzw. „nicnierobienia”.

           

          • Dbaj o relacje, zadzwoń do bliskich, porozmawiaj, zapytaj innych, jak widzą to, co jest dla Ciebie trudne. Nie zostawaj sam ze swoimi myślami. Możesz też poszukać wsparciaw instytucjach oferujących profesjonalną pomoc (pracownicy dostępni są w trybie on-linie lub telefonicznie).

           

          • W kontaktach z bliskimi pokaż, że ich obawy i myśli są również ważne, wyraź dla nich zrozumienie. Unikaj komunikatów typu „nie bój się”, zamiast tego zapytaj „czego się boisz?”, „co mogę zrobić żebyś bał się mniej?”. Z dziećmi rozmawiaj w sposób otwarty, dostosowując treści do wieku dziecka, odpowiadaj na pytania, nie zostawiaj dziecka samego z jego obawami. Najbardziej boimy się tego, co nieznane.

           

          • Ważne jest, by nie unikać emocji ani ich nie tłumić. Jak mawiał Wiesław Dymny „Nic w przyrodzie nie ginie, nie miałoby się gdzie podziać”. Skup się na skutecznymi adaptacyjnym regulowaniu emocji. Pamiętaj, że przewlekły stan wzbudzenia emocjonalnego, długotrwałe zamartwienie się lub tłumienie emocji może powodowaćproblemy ze zdrowiem i obniżać Twoją odporność.

           

          • Każda zauważona /nazwana emocja traci swoją moc, dlatego zwracaj uwagę na to, co czujesz (nazwij to, co się dzieje, swoje myśli i uczucia, pomyśl czy robisz to, comożliwe, żeby się chronić np. przestrzeganie zaleceń, procedur).
          • Zaufaj profesjonalistom i bezwzględnie przestrzegaj wydawanych zaleceń.

           

          • Pamiętaj, że ten trudny czas minie. Jak pisał G.G. Marquez w książce „Miłość w czasach zarazy”: Nie popędzaj czasu, pozwól mu przyjść.

           

          • Bądź życzliwy! Zawsze! W stosunku do bliskich, pracowników służb, usług, wszystkich, którzy pozostali na pierwszej linii frontu. Praktykuj wdzięczność.

           

          Jak rozmawiać z dziećmi o koronawirusie?

           

          Wiele dzieci martwi się koronawirusem i zastanawia, jak uniknąć zarażenia. To ważne, by rozmawiać z dziećmi o koronawirusie, tak aby dać im poczucie bezpieczeństwa.

           

          Oto porady Save the Children, jak rozmiawiać z dziećmi o koronawirusie:

           

          1. Trzymaj się faktów i posługuj się językiem zrozumiałym dla dzieci

           

          Dzieci potrzebują rzetelnej informacji, aby mniej sie bać. Przekaż dzieciom fakty i informacje w zrozumiały sposób. Natłok informacji może być przytłaczający. Słuchaj pytań i zmartwień dziecka. Zacznij rozmowę od tego, co dziecko wie i czym się martwi.

           

          1. Zapewnij dzieciom poczucie bezpieczeństwa

           

          Przekaż dzieciom informacje w taki sposob, aby czuły się bezpieczne, ale bądź szczery. Większość ludzi zarażonych wirusem przechodzi chorobę w łagodny sposób. Ryzyko jest szczególnie niskie w przypadku dzieci i młodzieży. Jednak koronawirus może być bardzo niebezpieczny dla osób starszych i dla ludzi z wcześniej istniejącymi schorzeniami, w tym cieżko chorych dzieci.

           

          Wyjaśnij dziecku, co trzeba zrobić, jeśli ono lub ktoś inny zachoruje. Jeśli u dziecka wystąpią objawy grypy, jeśli dziecko miało kontakt z zarażonymi lub niedawno odwiedziło miejsce, w którym koronawirus jest bardzo rozpowszechniony, osoba dorosła zadzwoni do lekarza, który wyjaśni, co robić dalej. Osoby zainfekowane wirusem zostaną poproszone o pozostanie w domu przez czternaście dni, aby nie zarazić innych. Ci, którzy są bardzo chorzy, zostaną umieszczeni w szpitalu w celu leczenia.

           

          Niestety koronawirusem można sie zarazić, nawet jeśli myje się ręce i robi wszystko, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się wirusa. Dzieci nie powinny czuć się winne, jeśli dostaną koronawirusa. Nie powinny też dokuczać innym zarażonym.

           

          1. Bądź szczery i otwarty

           

          Dzieci chcą znaleźć wyjaśnienie problemów, które ich dotyczą i które je niepokoją. Mnóstwo jest dezinformacji i niepewności na temat koronawirusa. Dzieci muszą rozmawiać z dorosłymi, którzy potrafią rozwiać ich wątpliwości. Dzieci i młodzież zasięgają informacji z różnych źródeł, nie wszystkie są godne zaufania. Dzieci wymyślają też często własne wyjaśnienia i dzielą się nimi, co może przestraszyć inne dzieci. Jeśli starsze dzieci chcą oglądać wiadomości, oglądaj je razem z nimi, tak aby móc odpowiadać na ich pytania.

           

          1. Uważaj na to, jak mówisz o wirusie przy dzieciach

           

          W natłoku spraw i informacji dorośli mogą zapomnieć, że dzieci łatwo przyswajają informacje, szczególnie te usłyszane od rodziców i wyciągają własne wnioski. Dlatego to bardzo ważne, aby dorośli zwracali uwagę na to co i jak mówią, gdy w pobliżu są dzieci. Słowa, takie jak pandemia lub kwarantanna, mogą być trudne do zrozumienia dla dzieci i mogą sprawić, że dzieci puszczą wodze fantazji i sparaliżuje je strach przed tym, co może sie wydarzyć.

           

          1. Daj dzieciom nadzieję

          Dzieci potrzebują dowiedzieć się, co państwo robi, aby nas chronić i zatrzymać rozprzestrzenianie siękoronawirusa. Wiele krajów na całym świecie podjęło kroki mające na celu ograniczenie kontaktu między ludźmi, tak aby koronawirus nie mógł być przekazywany przez zarażone osoby.  Wyjaśnij dziecku, żejest to bardzo ważne, aby wszyscy robili to, co mogą. Że, szpitale i placówki zdrowia zatrudniają tysiące wykwalifikowanych lekarzy i pielegniarzy, gotowych nieść pomóc chorym. I że my dorośli dokładamy wszelkich starań, aby uniknąć zakażenia i choroby u siebie i u dzieci.

           

          1. Rozmawiaj z dziećmi o tym, co mogą zrobić

           

          Łatwiej jest przetrwać trudne sytuacje, kiedy wiemy, co możemy zrobić. Dotyczy to również dzieci, dlatego rozmawiaj z dziećmi o tym, co każdy z nas może zrobić, aby uniknąć zarażenia koronawirusem siebie i innych. Koronawirus roznosi się głównie w kropelkach śliny wyrzucanych przez chorych w czasie kaszlu czy kichania. Częste i dokładne mycie rąk mydłem, przez przynajmniej 20 sekund, zmniejsza ryzyko zarażenia. Jeśli dzieci skarżą się, że 20 sekund to za długo, spróbuj np. śpiewać razem ulubioną piosenkę podczas mycia rąk.

           

          Jeśli masz objawy przeziębienia np. kaszel lub katar, dbaj o to, aby kaszleć i kichać w chusteczkę higieniczną, którą należy wyrzucić zaraz po użyciu. Jeśli nie masz chusteczek higienicznych, dopilnuj, aby kichać i kaszleć w zgię cie łokcia. Zostań w domu, jeśli czujesz się chory. Dotyczy to również dzieci, które nie powinny spotykać się wtedy z innymi dziećmi. To ważne w walce z koronawirusem, nie tylko dla Ciebie i Twoich bliskich, ale również dla Twojego otoczenia, szczególnie dla tych, którzy mają podwyższone ryzyko zarażenia i ciężkiego zachorowania. Wszyscy, również dzieci, mamy odpowiedzialność za to, aby ograniczać sytuacje, które mogą sprzyjać zarażeniu. Wszyscy musimy dbać o innych, być empatyczni i solidarni.

           

          W rozmowie z dzieckiem zawsze można pomóc sobie bajką:

           

          https://www.youtube.com/watch?v=Xdblj09W8BM

           


          Dzieci, które pozostały w domu zapraszam do wspólnej nauki i zabawy:

          ćwiczymy kolory:

          https://www.matzoo.pl/zerowka

          https://www.youtube.com/watch?v=9iw9XTshytg

          lamiglowka_kolory.pdf


          Czy jesteś nadopiekuńczym rodzicem?

          Spotykając dzieci, które na co dzień nie czują dostatecznie rodzicielskiego wsparcia zastanawiamy się nad konsekwencjami braku atencji. Co jednak, gdy rodzice nadmiernie chronią swoje pociechy?

          Jakie skutki niesie za sobą nadopiekuńczość oraz przesadna kontrola? Zapraszam do artykułu:

          https://portal.librus.pl/artykuly/czy-jestes-nadopiekunczym-rodzicem

           

          Jak się dzielić???

          "JAK NIE, TO NIE!"

          O dziewczynce, która nie potrafiła dzielić się z koleżanką swoją zabawką, i o obrażaniu się.

          jak-nie-to-nie-printout.pdf

          https://vod.tvp.pl/video/domisie,domisiu-podziel-sie,259866

          Jak uczą się małe dzieci?

          jak_ucza_sie_male_dzieci.docx

           

          Edukacyjne, wzbogacające wiedzę bajki dla Przedszkolaków:

          https://www.youtube.com/results?search_query=tajemnicza+kuchnia